Eg e ein malar. Gi meg torg og smau
Og trengsel. Gi meg mennesker s leve
Forkrpla liv, ein villkatt s e dau,
Ein rlige arbeidsmann s str og streve.
Eg eige tusen fargar. Me palett
Og pensel ser eg godt. Alt har eg sett.
Det vakraste e ekta, ikkje fraser.
Ein ekje fant om ein e kledd I laser.
Eg like ikkje skreddarsydde menn.
Eg kankje mala stvfri mannekengar.
Eg like ikkje uvenns gode venn
Og kler s alltid henge p ein hengar
I fylte garderobar. Eg har ftt
Min egen barndom basta I et slott!
Eg like skjeive typar, trtte slavar
Med rynketekst av skitne, sm bokstavar.
Eg like ikkje medvind, gratis fart.
Eg like ikkje motstandslause dagar.
Eg kankje mala kvitt s aldri svart
Har sota med fortvilelse og plagar.
Eg like ikkje gudelige glis
S telle penger. Fins et paradis,
D m det vr for horene og skyggen
S prektigheten alltid vende ryggen.
Eg malte p Montmartre I Paris