Det har gått over hundre år, ein degenerasjon som ingen kunne spå
Heile verden e eit åpent sår med ingen tid te å gro
Elektroder festa til hodet, de har kontroll – inn og utenpå
Null og ett-tall strømme i blodet, me trenge eit år zero

Kan du huska det, den gang førr alt gjekk nord og ned

Alt eg vett e at me må komma komma oss vekk
Før me ende her i ein dystopisk skrekk

Eg vil hjem til 1985

I metropolen vil sirenene ljoma, fins ingen plass der ein kan gjemma seg
Kloden ligge i ein kunstig koma – umuligt å våkna opp
Auger av stål som ser ned på oss, fanga som kveg i flammene som steg
Ein inkvisitorisk koloss trenge seg inn i vår kropp

Kan du huska det, den gang me ikkje hadde hjernepoliti

Alt eg vett e at me må komma oss vekk
Før me ende her i ein dystopisk skrekk

Eg vil hjem te 1985